Meer dan ik dacht.

Jaloezie telkens als ik haar weer hoor,
over wat er is gebeurd, en wat hij heeft gedaan.
Eenzaamheid als ik besef dat ik dat niet heb,
Leuke lach van buiten, maar van binnen wil ik slaan.

Pijn telkens als ik besef wat ik wel niet mis,
Oneerlijkheid, ik wacht echt al zo lang.
Wachtend, nog steeds, en altijd op jou.
Maar de teleurstelling dat, dat maakt mij bang.

Jaloezie, echt over alles,
Oneerlijk tegenover hun, oneerlijk tegenover mij,
ik merk dat ik me inhoud, en krijg dan later spijt.
Alleen omdat ik het zelf niet krijg, gelijk al benijd?

Waarom moet ik er zo moeilijk over doen?
En waarom gaat het niet eens zoals ik wil.
Altijd advies geven voor anderen, helpen, luisteren, steunen,
Terwijl ik 's nachts in bed van de pijn lig te kreunen.

Alleen, alleen, echt alleen.
Ik sluit het op, sluit het gevoel op, laat het ver weg varen,
Ik zing, ik dans en ik spring tot het niet meer wilt ,
Terwijl mijn masker mijn gevoel stilt.

Ik dacht dat het goed ging,
En ik dacht dat het echt was.
Maar nu ben ik toch alleen,
en doet het meer zeer dan het scheen.