feestdagen

de feestdagen komen er weer aan.
Gezellig bij elkaar met de kaarsen aan.

Lekker met de familie, bij kletsen van het afgelopen jaar.
Maar voor mij is er geen Oud&Nieuw, kerst of Sinterklaas.

voor mij is het rouwen op het kerhof.
alle kleuren zijn zwart en grijs.

Voel me deze dagen ook weer somber worden,
het is langer donker en de dagen worden korter.

eigenlijk moet Sinterklaas het leukste zijn van het jaar.
Maar sinds 2010 heb ik niet meer daarover zo'n feestelijk gebaar.

Ik mis je papa
ik mis je mama

maar dat gevoel begrijpt niemand.

Ik mis je zus
ik mis je Jessica (beste vriendin)

maar niemand weet hoe ik me voel.

Ik zet een masker op, maar eigenlijk wil ik die van me gezicht afscheuren.
Ik ben het spuugzat, om elke keer maar me zelf weer op te beuren.

Ik mis mijn oude en vertrouwde omgeving,
mijn hebben en mijn houden.

Maak nu veel fouten.
rook, drink en blow
pas op, straks ga ik nog housen.

ik doe dat, om eventjes geen pijn te voelen.
en om bij de 'coole' vrolijke club te horen.

ben altijd een luisterend oor voor andere,
maar kan me eigen gevoel niet bij hen uiten.

het is mijn ding, mijn gevoel,
en ik bepaal zelf, wat ik er mee doe.

lieve vrienden, leuke groep,
maar ja, ik weet niet wat ik met mijn eigen gevoel moet..

en elke avond lig ik op bed, starend naar het tegeltje :


"Je weet pas wat je mist,
als je ziet dat het er niet meer is.."

R.I.P. papa en mama 11 juli 2010.
R.I.P. Jessica 30 oktober 2010.

en nog begrijp ik niet, waarom nou jullie?
Waarom mijn dierbaarste? Waarom mijn kostbaarste?
Waarom ben ik niet rijk genoeg om jullie van boven naar beneden te halen?

ik mis jullie elke dag,
en elke dag voel ik me pijn

want het liefst, spring ik voor de trein
om elke seconde van de dag bij jullie te kunnen zijn. <3

ik leef alleen nog voor mijn zus.
want zij is mijn alles!