Pijn

Ik heb zoveel pijn , pijn en verdriet
Het probleem is dat je het niet van buiten ziet, maar weetje het is mijn hart die overgiet.
Door alles wat er gebeurd en gebeurd is.
Door het verleden en door het heden
Ik voelde me alleen , wist niet meer wat ik moest doen
Ik voelde me boos en verdrietig en heb vandaar in mijn armen gesneden.
De rode kleur, de kleur van bloed gaf me een lekkere gevoel
Ik voelde me kalm , als ik het over mijn arm zag stromen
Eindelijk de pijn van buiten.
De pijn van binnen had ik zo tijdelijk afgenomen.
Maar het word erger, de pijn van de wonden die kon ik niet meer voelen.
Daarom snee ik dieper en meer.
Het werd een verslaving.
Ik kon niet meer stoppen
Ik moest mijn armen altijd verstoppen
Ik schaamde me ervoor.
Mijn moeder had het een keer opgemerkt
Maar ik had alles ontkent.
Want mijn moeder is niet een vrouw waarmee je kunt praten.
Vroeger was ze de beste, maar nu kan ze alleen maar haten.
Ik heb niemand, niemand om er mee over te praten
Ik moet alles alleen doen
Nee , ik krijg nooit een arm om mijn schouder of een kleine zoen.
Om te laten zien dat er van mij gehouden word.!
JE kunt het niet zien maar tog ben k weer de persoon die van binnen instort.
Ik was het leven van me zat! en fietste zo tegen een auto aan. MEt de hoop dat ik het niet zou overleven
Maar ik had een engel met me mee, vandaar heb ik het overleven.
Maar nu nog zit ik met een gevoel, een gevoel van leegte.
Het liefst zou ik alles opgeven, want er is tog niemand die van me houd.
IEdereen op deze fucking wereld is ijs koud.
Ik zou het liefst mijn polzen doorsneiden.
En een brief achterlaten waarop staat.: ER bestaat geen liefde op deze wereld, iedereen is alleen, de wereld bestaat alleen maar met haat.