God van jongere rang.

Een mens is een god, die zijn plaats niet meer weet.
Die dat wat hij is, steeds weer vergeet.
Zijn geest woont in cellen, kwetsbaar en grijs.
Wie zal hem vertellen? Wie levert bewijs?
Dat het beeld van de goden, van Israëliet of Romein,
hoewel eeuwen geboden, niet de waarheid kan zijn.

De mens is een godheid, van jongere rang.
Dat hij eens zal groeien, maakt de ouden niet bang.
Wel hen die spreken, van de Liefde van God,
afgedwongen met zwaarden, met ge- en verbod.
De mens is een god, die herschept uit de stof.
Voor eigen genoegen en de goden tot lof.
Maar stilaan hervindt hij zijn goddelijke krachten
en leert hij creëren uit pure gedachten.

De mens is een god, van jongere rang.
Na menig maal stijgen, de weg is nog lang,
zal hij bevrijden, de God in zijn Geest.
Dan viert hij met goden het eeuwige feest.