Mensen en maskers

Mensen en maskers

Het leven is als een film
gevuld met vele figuranten
een groot aantal bijrollen
en een paar pommeranten

Iedereen speelt daarin een rol
en gaat zich anders gedragen
met maskers klein en groot
als de regisseurs daarom vragen

Maskers worden almaar groter
en worden daarbij soms zo dik
dat men langzaam gaat wensen
laat nu los of ik stik

Dan loopt de film op zijn eind
gespeeld eerlijk of gemeen
valt bij speler na speler
het dikke masker uiteen

De een heeft zijn lessen geleerd
de ander zit daarin nog vast
het einddoel is echter nabij
het loslaten van de ballast

Alleen de Schrijver van het script
is bekend met het slotakkoord
Hij schreef het onvermijdelijke eind
en heeft daarmee het laatste woord.

Eddie Oppedijk, 28 september 2010