Kerst winter

Het paarlemoer schittert op verscheurde takken
in welk Godverlaten oord schuilt de schoonheid
door een brokaten zon die sluimert door wolken
en vergat de herfst enigszins te verwarmen
De sporen van een getekend landschap
visualiseren een craqueléachtig donstapijt
alsof het wit naar enig zwart hunkert
bomen dromen in hun verwondering
De zucht van aarde onder zwaarte gebukt
zoekt het prille mos vorstelijk naar adem
het nietig groen vecht zich opgeheven
naar het licht van een eeuwenlang bestaansrecht
Als de lucht zich uitschudt, ontdoet van zijn ballast
dwarrelen ontelbare ijskristallen in harmonie neder
om het laatste zwart basalt te egaliseren
een wedergeboorte van een jaargetijde