Liefdesbrief

Het blad was zo verkreukd
ik zag je vingerafdrukken erop...
Het is nog steeds zo wit
en het ruikt naar je...
Op de grond ligt
de gescheurde omslag
triestig te wenen.
Je woorden waren volkomen
mooi
de bijvoeglijke naamwoorden
dwarrelden op het blad
ze waren er met teveel.
Je geschrift was zo proper
ordelijk verstaanbaar sierlijk
leesbaar.
Je zinnen waren veel te lang
dat je enkele regels gebruikte
voor je samengestelde zinnen.
De inkt was zo donkerblauw
van je balpen
dat de woorden helemaal
zwart leken maar in mijn ogen
waren ze zo licht en vrolijk.
Het viel me op dat je
geen enkele schrijffout
had geschreven en dat je
moeilijke woorden zo chique
waren dat ik een woordenboek
moest hanteren.
De lijnen op het blad
waarop je woorden steunden
waren zo recht
getekend met een liniaal.
Op het einde van je brief
schreef je de datum.
De datum was wazig
halfweg en niet meer leesbaar.
Het was ook niet nodig...
Ik wist heel goed
wanneer je dit schreef.
Elke keer als ik je brief lees
kan ik de tranen niet inslikken
en voel ik steeds het gemis.
Je brief
jij helemaal
bent in mijn hart gegraveerd.
Ik gooi je nooit weg.