vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdriet
We zijn ze al bijna vergeten,
van sommigen weten we niet eens meer hoe ze heten .
We moeten ons diep schamen.
Sommige mensen waar we zo veel om geven.
We zijn ze al bijna vergeten.
Familie, vrienden en noem er nog maar een paar op.
Ik voel me zo rot.
Wij zitten met kerst allemaal bij elkaar.
We denken niet eens meer aan de genen die we verloren zijn.
In het begin hadden we zo'n verdriet.
Maar of we nu nog aan ze denken, ik dacht het niet.
Als ik één wens mocht doen, wist ik al meteen wat ik zou wensen.
Nog een keer op bezoek gaan bij al die lieve verloren mensen.
Reacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!