1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
In trage uren
de witte duif
vliegt weg
het stukje kerst
valt uit zijn bek
opgeschrikt
door fel wit licht
een harde knal
zonder gezicht
de boom staat
vaag te pronken
de takken zijn al moe
buigen naar de aarde toe
in trage uren
neemt het jaar zijn end
de witte duif is neergestreken
wil niks van vuurwerk weten
wil melker
27/12/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
27-12-2012
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Jaarwisseling Nieuwjaar OudjaarReacties op ‘In trage uren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!