Vrijheid zonder grenzen

ik laat me gaan
mijn lichaam kijkt me aan
de ogen ongebroken

nog is er
de rode draad
het fluïdum dat beiden raakt

ben vrijheid
zonder grenzen
tijdloos in verplaatsend zijn

het aardse is voorbij
emoties stralen
in geluk hun eind

toch moet ik terug
de ogen huilen
van het lichaam op de rug


wil melker
15/01/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl