Lucht je hart met tranen

Soms is je hele bestaan leeg en aarde donker
En dan beginnen je tranen langzaam te vloeien
Want je hebt het dan eventjes flink moeilijk
En lukt het niet om voorbij je emoties te roeien

Soms lijkt het alsof alles om je heen verkleurd
Van een mooie lichte kleur naar het zwarte duister
Want dan voel je alles langzaam weer terug komen
En hoor je vanuit een ver verleden een zacht gefluister

Soms is het dan moeilijk om alles te kunnen begrijpen
Omdat jij jezelf van alles probeert af te sluiten
Maar dan juist is het moeilijk om dingen te kunnen snappen
En om het gene wat je klein maakt in een emotie te kunnen uiten