Wachtend op jou

Wachtend op jou
Met de zonsondergang aan de horizon van de zee, met geel-oranje schijn,
dacht ik alleen maar om bij jou te zijn.
Daar zat ik alleen, bibberend van de kou,
steeds in gedachten bij jou.

Plots hoorde ik een lage toon,
in mijn verbeelding zag ik springende noten,
perfect in het juiste maatje gegoten.

Ineens hoorde ik daarbij een stem,
een stem die maar dichter en dichter kwam.
Een tedere stem die me iets in mijn oor fluisterde.
En ik wist wel dat het die zwerver was,
hij met zijn lelijke jas.

Waarom kwam hij me nu storen?
Terwijl ik hier bijna ben bevroren,
nog steeds wachtend op jou,
nog altijd in die verschrikkelijke kou.
Uiteindelijk kwam ze niet opdagen,
bang dat ik haar weg zou jagen.