Wandeling

Ik stap
in de sporen die de sneeuw achterliet
nu pas dat ik het snap
niemand die me wandelen ziet

ijzige tranen
adem die lijkt op kinderlijke rookerslucht
gedachten een beetje bijbanen
af en toe een angstige zucht

langzaam praat ik
fluister woorden in de wind
'k denk aan de leraars strenge blik
de angst voor ieder kind

'tijd heelde je wonden'
de lucht haar antwoord
'geniet van alle seconden'
ik ging hiermee akkoord

...

mijn moed gehaald uit 'lopen'
ze zeggen dat het werkt
want als je verdriet wil slopen
moet je dat doen wanneer niemand het merkt

M♥