1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Krassen
Niemand kent mijn verhaal.
Niemand kent mijn verdriet.
Schaar in mijn arm,
Doorgaan of niet?
Toch maar doen.
Weg dat gevoel.
Het is niet wat het lijkt,
Niemand snapt wat ik bedoel.
Aan vrienden had ik het beloofd,
Ik deed het toch, en kreeg spijt.
Want die goeie vrienden,
Ben ik nu voor altijd kwijt.
~ Suuz.
Ingezonden door
Geplaatst op
31-01-2013
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AutomutilatieReacties op ‘Krassen’
-
een mooi gedicht Suuz, ik hoop dat je eruit komt
Britta Nijhuis - 31-01-2013 om 18:30
-
Mooi gedicht! het raakt me echt xxlisanne
lisanne - 31-01-2013 om 19:30
-
Mooi geschreven Suuz!
Verwijderde gebruiker - 31-01-2013 om 20:18
-
heel mooi, zo herkenbaar
just a girl - 12-04-2013 om 12:56