Windstil
Twee nachten achter elkaar
stormde het,
zo erg dat ik bijna niet verder kon lopen.
Het had iets mysterieus
en tegelijkertijd voelde het vertrouwd.
Maar deze nacht was anders.
Deze nacht was stil.
Windstil
alsof de nacht haar adem inhield
voor wat er ging gebeuren.
Mijn klokhuis belandde met een plons
in het water van de sloot
terwijl op hetzelfde moment
de lantarenpalen uitvielen.
En ineens
een zuchtje wind,
drie voetstappen,
een pijnscheut door m’n hoofd,
en daarna niets meer.
Ingezonden door
Geplaatst op
05-02-2013
Over dit gedicht
Ik had niks te doen net (rond kwart voor twaalf 's nachts) toen ik de hond nog even uitliet. Toen kwam dit mysterieuze gedicht ineens in me op. Ik merk dat ik de afgelopen tijd een voorkeur voor mysterieuze gedichten aan het ontwikkelen ben :)
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Lantarenpalen Nacht Pijn Storm Voetstappen WindstilReacties op ‘Windstil’
-
Wow, complimentje waard hoor! Het is precies zoals ik me nu voel. Echt, top!
Verwijderde gebruiker - 06-02-2013 om 23:07
-
WAUW wat super mooi zet m bij mn favos liefs brigitte
Verwijderde gebruiker - 11-02-2013 om 06:12