Waarom ik......

Al vele jaren heb ik epilepsie,
En moet er mee leren leven.
Dit ging heel lang goed,
Maar nu zakt langzaam weer de moed.

De aanvallen zijn heftiger en vaker,
Maar dit boeit ze niet.
Mijn aanvallen zijn volgens hun nep,
Hoe komen ze daarbij?

Ik kan een aanval niet nadoen,
Ik wil een aanval niet nadoen.
Maar waarom blijven ze twijfelen,
Hebben zij zelf epilepsie?

Weten zij wat het is om het te hebben?
Nee, en ze moeten daar blij mee zijn.
De gevolgen van elke aanval opnieuw,
Hersenbeschadiging, spierpijn, beroerd.
Strak wordt ik met een ambulance afgevoerd.

Maar dat boeit ze niet,
Want er is niemand die de werkelijkheid ziet.
Ik heb echt epilepsie,
En moet ik eerst dood gaan voordat het gelooft wordt?

Ik slik medicatie,
Wordt met spoed opgenomen,
Heb een alarmsysteem,
Doe ik dit allemaal voor de lol?

Als ik geen epilepsie heb,
Waarom slik ik dan medicatie?
Waarom moet ik dan naar het ziekenhuis,
Ze denken vast aan een soort logeerhuis.

Laat ze zelf maar eens epilepsie krijgen,
Dan wil ik verder met ze praten.
Constant blijft de zin in mijn hoofd malen,
Waarom ik?.........