Spiegel verdriet

Spiegel.

Ik kijk in de spiegel, en wat zie ik daar.

Een meisje, ik staar naar haar.

Ze bekijkt zichzelf zo negatief.

Niks van zichzelf heeft ze lief.

De tranen lopen over haar wangen,

Als ze bedenkt dat ze in dit lichaam zit gevangen.

Ze denkt: Waarom heeft god mij zo gemaakt?

Ben ik echt niks beters waard?

Op de grond ligt nu een spiegel van gebroken glas.

De scherven twinkelen op de op de grond gesmeten jas.

Tranen liggen verspreid rond de zilveren lijst,

Ze wil nooit meer, dat iemand haar afwijst.