vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
vastklampen aan verdriet
verdriet omhelzen
het lijkt al eeuwen geleden
tegelijkertijd voel ik je
handen , kroelen door mijn
haren ( in het nu … )
lang geleden, pas geleden ?
zo zie je maar ..tijd zegt
niet zoveel.
als je verdriet omarmt .
het is het enig constante
waar je bij kunt schuilen
tot er een nieuwe optie
zich aandient.
geluk
Fairouz
Ingezonden door
Geplaatst op
23-02-2013
Over dit gedicht
sommige mensen wentelen zich in verdriet als in een warm bad
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Vastklampen Veilig VerdrietReacties op ‘vastklampen aan verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!