niet verdiend

Jaren van plezier met anderen en elkaar
wij stonden altijd voor elkaar klaar
Jij kreeg relaties en ik bleef naast je staan
en als er wat was kon je van mij op aan
Zelfs in financiële nood
was ik er die je steun bood
En toen verrassend maar toch fijn
er was iemand die bij mij wou zijn

Het begin van een scheur
dat wat ik ergens nog steeds betreur
jij was mijn rots mijn dagboek degene op wie ik steunde
degene op wie ik altijd leunde
Tijdens mijn trouwen
zei jij op mij kun je blijven bouwen

Maar niets bleek minder waar
jij stond niet meer echt voor me klaar
jij werd verliefd het ging ineens zo snel
en voor ik t wist was jij de helft van een stel
En voordat ik het kon snappen
besloot jij in t huwelijksbootje te stappen
Binnen 4 maand was jij een onder de pannen
ik snap echt niets van jullie "mannen"

Na lang gewenst gebeurde t wonder
ik was zwanger echt heel bijzonder
mijn 'huwelijk' was niet bestand tegen druk
en tijdens het zwaarste EN mooiste in mijn leven ging het stuk
En toen, TOEN ik jou het meeste nodig had
en ik in het diepste dal van mijn leven zat
Was jij niet 'daar'
jij stond niet meer voor mij klaar

Je kwam nog 'eventjes' bij mij aan
en na een vreemde opmerking van je man ben jij weggegaan
Ik bleef achter in groot verdriet
Nee "vriend" dat verdiende ik niet
Nu na jaren doet het mij nog pijn
hoe kon jij zo wreed zijn
Het heeft mij van binnen heel diep geraakt
en van mij een ander mens gemaakt

Ik heb moeite mensen te vertrouwen
moeite vriendschappen op te bouwen
Ik laat niemand meer echt 'binnen'
ik durf het niet weet niet waar te beginnen
Ach wat zeg ik nu dan weer
ja het doet mij nog steeds zeer
maar wat ik net schreef dat klopt niet
want ik ben begonnen met verwerken ZOALS JE ZIET!