Lieve opa
Lieve opa
Ik wil niet meer leven in deze duisternis, waarom is nou alles zo gegaan.
Ik wil dit niet meer, niet nu nooit meer. Ik kan hier niet mee leven het doet me zo’n zeer.
Elke dag maar weer hopen, en ook daar zijn we niks mee opgeschoten.
Het gaat steeds slechter en slechter, ookal weet ik van je lieve opa je bent een echte doorvechter.
Je weet misschien wel niet meer wat je allemaal doet, maar opa vergeet nooit dat ik van je houd.
Lieve opa geef alsjeblieft niet te snel op, want je moet weten je zet er veel dierbaren z’n leven mee op z’n kop.
Later samen daar boven, niet wetend wat er gebeuren zal.
Opa het doet me zo’n pijn, om jou steeds zo achteruit zien te gaan.
Opa welke keuze je ook maakt ik zal niet boos worden, ookal veranderd er dan wel iets aan me levensorde.
Ik moet verder met waar ik was, deze aanricht in me leven geeft me toch wel een diepe kras.
Opa ik zal je nooit vergeten, dat is iets wat je nooit moet vergeten,
Niemand die mijn opa kan vervangen, nu maar hopen op een goed verlangen.
-xxxx- Mariska
Reacties op ‘Lieve opa’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!