vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Wazige herinneringen
Wat ik me herinner
is je weggaan
het knisperen van
de bladeren in mijn
oor.
Het water spoelt
de liefde weg
precies of het er
nooit was.
Je adem ruik ik
nog in mijn
gesloten neusgaten
en je schoenen
hoor ik slepen
op de grond en
wazig staan ze
bevlekt op de vloer.
Wat ik me herinner
is je weggaan.
Het water spoelt
de liefde weg
precies of het er
nooit was.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
06-03-2013
Over dit gedicht
Als ze je niet meer nodig hebben word je afgedankt
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HerinneringenReacties op ‘Wazige herinneringen ’
-
Mooi gedicht, herkenbaar voor mij... Jorinda
jorinda - 08-06-2013 om 20:49