Weerwolf
Ik loop geruisloos door het bos
Ik ben een beetje bang
Ik blijf staan, maar niet te lang
Want daar sluipt iets over het mos
Ik wil niet volgen maar ik moet wel
Mijn lichaam wordt zowat bestuurd
Dit heeft nu lang genoeg geduurd
Ik wil terug in mijn eigen vel
Dan kom ik op een kerkhof aan
Heel diep verborgen in het bos
Ik weet het nu ben ik de klos
Want het beest blijft plotseling staan
Hij komt langzaam op me af
En hij bijt me in mijn been
Ik kijk een beetje om me heen
Dit voelt gewoon als een straf!
Er groeien haren uit mijn huid
Is dat normaal voor 's nachts in maart?
Volgens mij krijg ik een staart
Ik hou dit echt niet langer uit!
Ik huil jankend naar de volle maan
Ik blijf staren naar dat beest
Hij grijnst, voor hem is dit een feest
Hij rent weg, ik er achteraan
Sneller en sneller langs de bomen
In de richting van de stad
Ik heb het nu wel echt gehad
Ik kan alleen nog nachtmerries dromen
Daar zie ik eindelijk wat licht!
O nee, het komt uit een huis
Er is zeker iemand thuis
En dan zie ik dat gezicht
Boze ogen, grijnzende mond
En een hooivork in zijn hand
Ik sluip een beetje aan de kant
Als hij nou maar voor die ander komt!
Maar nee nu gaat hij ook opzij
En komt dreigend op me af
In zijn hand nog steeds die staf
Volgens mij ben ik erbij
Van dichtbij is hij echt heel groot
De hooivork heft hij nu omhoog
Nu naar beneden, met een boog
Een moment van pijn en ik ben morsdood
Reacties op ‘Weerwolf’
-
Mooi gedicht, 5 sterretjes erbij
Bi-proud-of-you - 14-03-2013 om 20:46
-
Merci, ik vind het zelf een van mijn beste gedichten
Marouscha - 14-03-2013 om 20:51