1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
blauwe plekken
Ik voelde me geslagen,
En toch niet aangeraakt,
Ik voelde me dood van binnen,
Klein en dom gemaakt.
Ik vond mezelf waardeloos,
Had het zo wel zin,
En als ik voor die ene oplossing koos,
Was het dan het einde, of gewoon een nieuw begin.
Het maalde al maar door mijn hoofd,
Waardoor het zo ver kwam,
Waardoor er niemand in mij geloofd,
Me niemand ooit serieus nam.
Ik werd onzichtbaar, liet mezelf niet zien,
Waardoor het niemand op viel,
Dat ik langzaam sterven zou,
Door blauwe plekken op mijn ziel.
Ingezonden door
Geplaatst op
19-03-2013
Over dit gedicht
over gepest worden
Geef uw waardering
Op basis van 13 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Onbegrepen Pesten UitgeslotenReacties op ‘blauwe plekken’
-
Echt ontzettend mooi, ben er even stil van
Bi-proud-of-you - 20-03-2013 om 21:47
-
Als ik ook maar één mens kan raken,met mijn woorden,dan maakt me dat al trots en blij,dank je wel
wonderwoman - 21-03-2013 om 00:00
-
I've been touched.... het ontroerd me..!!
Bart.S - 22-03-2013 om 17:45
-
Thank you mister Bear
wonderwoman - 22-03-2013 om 18:57