emotie die niemand ziet
De pijn het verdriet de emotie die werkelijk niemand ziet,
Alles houd ik voor mezelf,
Maar in de avond schieten mijn ogen vol van verdriet,
Het doet me pijn het maakt me kapot dat niemand mijn pijnen ziet,
Telkens weer lach ik naar je,
Telkens weer kijk ik naar je,
Telkens weer denk ik aan je,
Telkens weer sms ik naar je,
Het lijkt je allemaal niks te doen,
Zo verlang ik weer naar toen,
Toen je me aankeek,
Toen je naar me lachte,
Toen je aan me dacht,
Toen je me sms'te,
Het is allemaal verleden tijd,
Je liet me in de steek je liet me gaan,
Die tijden van toen zullen nooit meer komen,
Die tijden van toen zijn vergaan,
Weer voel ik de emoties opkomen,
Laat het aan niemand merken,
Probeer de dag door te komen zonder me emoties te laten merken,
Laat in de avonduren trek ik het niet meer,
Komen die tranen van emotie weer,
Alles probeer ik zelf te verwerken,
Ik raak uitgeput en zo moe dat ik,
me de volgende dag verslaap om nog te gaan werken,
Deze periode tussen ons moet ik achter ons laten en verwerken,
Ik kan het niet alleen ik moet erover praten,
Het lukt me niet het doet me zo intens verdriet,
Los laten moet ik je nu echt doen anders zal ik nooit veranderen,
En blijf ik telkens weer in me verdriet en emotie hangen,
Nu lukt het me nog niet maar er komt een dag dat ik weer geniet.
Groetjes
Shannen
Reacties op ‘emotie die niemand ziet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!