The Moment I Knew
The Moment I Knew
Ik wachtte op jou op het perron,
ik wist niet of ik nog zo lang wachten kon..
Mijn horloge tikt door en ik kijk naar de treinen die aankomen,
ik hoor en zie de mensen die in de treinen stromen.
Maar jij blijkt hier niet te zijn,
binnen in mijn hart voel ik een vreselijke pijn.
Dat was het moment wanneer ik wist dat het verkeerd zou gaan,
het lijkt net of jij mij niet kan verstaan..
Langzamerhand begin ik me af te vragen of jij me nog wel wilt.
Ik voel mijn hand die trilt.
Nachten vergaan terwijl ik nog altijd op datzelfde bankje slaap.
Elke ochtend begin ik weer met wachten als ik mijn moed bij elkaar raap..
Seizoenen vergaan en nog steeds wacht ik op jou,
ik weet niet of ik je wel vertrouw.
Opeens zie ik je verschijnen.
Schokkend kijk je me aan met je blauwe ogen,
maar het enige wat je kan doen, is verdwijnen..
Als je me ooit weer ziet op het perron, weet dan dat ik die tijd nooit meer vergeet.
Ik wachtte op jou wanneer elke trein voorbij reedt...
Ingezonden door
Geplaatst op
23-03-2013
Over dit gedicht
Ik heb het geschreven over twee personen die een relatie hebben, maar het meisje twijfelt of ze nog wel met hem wil verder gaan. Ze wacht en wacht, maar hij lijkt niet terug te komen...
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Liefde Verdriet VerlorenheidReacties op ‘The Moment I Knew’
-
Heel mooi dit gedicht! Groetjes Chris
Laska119 - 24-03-2013 om 15:02