vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Stille verdriet
Je bent altijd de schouder
Het luisterend oor
Je vangt hun tranen op
Maar word zelf nooit gehoord
Je staat zo sterk als een huis
Maar je funderingen trillen
Je staat in een geluidsloze kamer
Heel hard te gillen
droevig zijn wil je niet
Je vergeet liever dat stille verdriet
Ingezonden door
Geplaatst op
04-04-2013
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaam Empathie NiemandstorenReacties op ‘Stille verdriet’
-
Super mooi!!
amyspt - 14-04-2013 om 20:54