Pech .......

Pech ……..

Er is al zoveel gezegd, mijn woorden zijn op
Mijn hoofd is vol en leeg tegelijk
Ik wankel, en denk alleen nog maar; Stop!
Ik heb mijn ogen open, maar zie niets als ik voor me uit kijk

Alles wat ik aanraak, verandert in pijn en verdriet
Met een machteloos gevoel bekijk ik het van een afstand
Ook degenen waar ik van hou, ontspringen de dans niet
Ik dreig de grip te verliezen, ben door emoties overmand

Het lijkt wel een besmettelijke vorm van pech
Ik twijfel aan mezelf, ben ik dan de besmettingshaard?
Misschien moet ik wel bij al mijn geliefden weg
Want dit is het me niet waard

Tegelijkertijd besef ik dat weggaan de oplossing niet kan zijn
Sommigen zijn afhankelijk van mijn aanwezigheid en zorgen
Dus ik blijf rechtop staan, al doet dat heel veel pijn
En kijk met opgeheven hoofd ook maar weer naar de dag van morgen