vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Uitstervende hoop
Vervat in duisternis omarmt ze mij, niet wetende waar het heldere poollicht stof zal doen opwaaien in de hoop een glimp van het hopelijk nakende einde te zien.
Ze slaat me in m'n gezicht met verdriet, angst en wanhoop.
Hierbij wordt de herinnering en tevens nachtmerrie extra in de verf gezet.
Alleen weet ik de uitweg niet en word ik ingeslikt in deze woelige zee van onrust
Ingezonden door
Geplaatst op
15-04-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hoop UitstervendeReacties op ‘Uitstervende hoop’
-
Je woorden en zinnen zijn erg mooi, maar het is te lang en het lijkt geen gedicht. Ik zou wat aan rijm, metrum o.i.d. doen, dan wordt het waarschijnlijk erg mooi.
Zomaar iemand - 21-04-2013 om 20:12