Zichtbaarste slachtoffer

De muren van de gevangenis
lijken voor mij de Chinese Muur
waar er geen einde aankomen zal.
De tralies zijn zo dik dat er
een duim niet tussen kan.
Het plafond hangt vol met webben
en de spinnen slapen in de
eenzaamheid.
De namen op de muren zijn grauw
tekeningen schreeuwen naar gemis
de grond wankelt van vuile voeten.
Ik herinner me niet meer hoe stemmen
klinken, hoe het gehuil jankt van een
klein kind. Ik herinner me niet meer
de klank van een kus. Ik herinner me
enkel de stilte van de eenzaamheid.