Duister woud

Helemaal alleen loop ik te dwalen.
In een bos vol duister,
vol gruwel,
vol angst.
Schrik slaat me om het hart bij elk geluid.
Een gure wind wrijft langs mijn wang,
grijpt me vast,
sleurt me mee.
Naar een plek vol vrees en pijn.
Ik probeer te staan,
maar mijn benen werken niet mee.
Ik probeer te schreeuwen,
maar uit mijn keel klinkt geen geluid.
De duisternis word me te zwaar.
Mijn ogen vallen dicht.
En sluiten, voor altijd.