Glimlach

ik moet echt verder
heb geen andere keus
maar sommige momenten
maken me echt nerveus

ik sta op scherp
het maakt me bang
dit gevoel moet weg
het duurt al veel te lang

ik word gek van de onrust
wil me verstoppen voor iedereen
slapen en alleen zijn
niemand om me heen

maar dat is ook niet wat ik voel
ik wil je bij me in de buurt
alleen zijn met jou
voor wat veiligheid
zolang het duurt

ook dit is niet haalbaar
de wereld is te groot
teveel onzekerheden
geven me ademnood

tijd heb ik nodig
om vertrouwen te winnen
zodat ik elke ochtend opnieuw
met een glimlach te beginnen