Het leven

Een leven zo eenzaam en alleen,
Het heeft met niemand om zich heen.
Iedereen heeft het al verstoten,
Het is zijn leven aan het verkloten.

Een leven denkt dat het alles mag,
Alles kan en alles wil.
Maar niet alles kan met een lach,
Want zijn leven is een en al kil.

Een leven wil het niet meer,
Het begint te schokken en te beven.
Kleine bloeddruppels vallen neer,
Hij wil het echt opgeven.

Een leven blijft het volhouden,
En deed weer vriendelijk tegen hen.
Maar vriendschap is niet meer wat ze wouden,
Het leven stak ze met een den.