Dolblij voor Even

Ik heb het leven afgetast
Ontoegankelijke wegen en paden bewandeld, maar bleef iedereen tot last

Wat ik ook maar probeerde
Er is niemand die mij om wie ik was waardeerde

Je vindt me vast en zeker laf
Dat ik mezelf op deze wijze straf

Heus...ik heb echt mijn uiterste best gedaan
Maar voor mij was er geen plaats meer in dit eenzame bestaan

Ik voelde mij week en slapjes,
Ik realiseerde me niet de nog weinige pasjes,

Die mij in dit leven restten,
Geen mens die mij immers nu nog kan pesten.

De sprong... mijn leven ging in een flits aan mij voorbij
Geloof me... ik was echt heel eventjes dolblij

In de wetenschap dat ik tot zover was gekomen
En mijzelf het leven heb ontnomen.