Verborgen verdriet
Zoveel mensen, alleen in hun verdriet,
Zonder iemand in de buurt, niemand die het ziet.
Eenzaam, verdwaasd, gelaten,
Door elk sprankeltje geluk in de steek gelaten.
Ze omringen ons elke dag,
Vaak siert op hun lippen een stralende lach.
Maar wat er diep vanbinnen schuilt,
Hoe hun hart zo vaak tranen met tuiten huilt,
En hoe het lijkt alsof het nooit meer stopt met bloeden,
Er is niemand die het maar kan vermoeden.
Daarom, wees toch lief voor iedereen,
En loop nooit in een boog om mensen heen.
Want ook al kan je niet zien wie je warmte nodig heeft,
Het kan toch geen kwaad als je eenieder je glimlach geeft.
En door wat begrip en een luisterend oor een hart kunnen raken,
Kan het leven van een somber mens toch een beetje draaglijker maken.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-06-2013
Over dit gedicht
dit gedicht is een oproep om wat milder te zijn voor iedereen en meer aandacht te besteden aan de mensen rondom je omdat er meer ongelukkige mensen rondlopen dan velen denken
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Eenzaam Hart Somber Tranen VerdrietReacties op ‘Verborgen verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!