Stip

jij blijft verwijderd van mij
jij trekt je terug als ik je zoek
eenzaam blijft het in mij
als een leeg boek

die stip die ik meende te zien
hoop leeft op.......misschien

plots ben je weer verdwenen
al weet ik zeker dat je hebt geschenen

de maan
met zijn gezicht
kijkt me vol aan
hoop waar ik me naar richt

de zon zo gloeiend
werpt schaduwen in mijn leven
zeer vermoeiend
al verwarmde hij heel even

sterren als stipjes in het heelal
blijven me fascineren
waarop ik focussen zal
eens zal ik het leren
om dat stipje dat ik meende te zien
met hoop, geloof en liefde
te accepteren

zoekend naar mijn bestaan
ben ik het heelal in gegaan
ervaring opgedaan
het potje met acceptatie is opengegaan