Aandacht, als een gil naar hulp

Ik kwets je, ik doe je verdriet.
Ik blijf doorgaan, wachtend tot iemand het ziet.
Geef me aandacht, breng me kracht.
Fluister dat het goed komt, streel me zacht.
En vertel me dat er aan me wordt gedacht.
Zorg ervoor dat ik weer lach.
Red me met je toverkracht.
Aandacht is een gil naar hulp.
Als redding naar een diepe val.
Een oneindige val in een put vol duisternis.
Duisternis dat naar me grijpt.
Positieve gedachtes worden samen geknijpt.
Geef me aandacht, een sterke arm.
En red me alstublieft na deze val.
Sorry voor de tranen die ik je bestal.
Vergeef mij, hoor mijn gegil.
Doof het en het wordt weer zoals vroeger: windstil.
Windstil door geen geruzie of probleem.
Alles is compleet uit het systeem.
Er wordt weer gelachen, maar ook gehuilt.
Maar er wordt alleen nog maar positief gevoel geuit.