1001 Gedichten
Vaders tuin
menige rode roos aan jou gegeven
zo heb ik mijn liefde beschreven
vergeet me nietjes
begonnen als sprietjes
tulpen en narcissen
symbool van het missen
violen had je in alle kleuren
nu zijn voor eeuwig de deuren
van jouw huis voor mij gesloten
nieuwe bewoners hebben je tuin verstoten
iedere keer als ik voorbij fiets
voel ik iets
het begon met woede
tot ik vermoedde
dat het de pijn is
van jou gemis
van jouw mooie bloementuin
die veranderde in puin
deze rode roos
leg ik op je graf
nee ik ben niet meer boos
al weet ik hoeveel liefde je gaf
aan dat mooie stukje aarde
dat heeft nu enkel waarde
in mijn hart groeit je tuin verder
Liefs,
Marill.
Reacties op ‘Vaders tuin’
-
zo mooi Marill, vooral dat van de woede in begin raakt mij erg
Britta Nijhuis - 23-06-2013 om 22:22
-
heel moooii....
Verwijderde gebruiker - 24-06-2013 om 17:48
-
Wauw.... Erg mooi en ontroerend! Raakt me intens... Bedankt voor dit gedicht 😊 liefs Kyra
ByKyra - 27-06-2013 om 11:34
-
Dit verdient echt meer dan 5 sterren! Echt zo mooi
Bi-proud-of-you - 22-08-2013 om 21:44
-
dank jullie wel voor deze lieve reactie, nu ik het overlees voel ik weer verdriet, gemis..... Liefs, Marill.
Marill - 23-08-2013 om 11:33