Hé opa, ben je daar nog?
Ik denk de laatste tijd veel aan je opa.
Meer dan tevoren.
Maar er is iets wat ik niet versta,
Waarom voel je zo bevroren?
Waarom ben je zo stil opa?
Je bent nog nooit zo stil geweest.
Je praat altijd, elke seconde bijna.
Zelfs tegen jezelf wanneer je leest.
Hé mama, waarom praat opa niet tegen me?
Wat is er, waarom gil je zo?
Ik wil helemaal niet boven gaan spelen.
Boven ga ik me enkel vervelen...
Ik wil met opa in de tuin rollebollen
En dan wil ik iets eten, liefst een hotdog!
Maar mama zegt dat opa er niet meer is.
Ik begrijp het niet goed, hij ligt daar toch?
Nu moet ik naar de begrafenis.
Ik wil er helemaal niet naar toe.
Begrafenissen zijn nooit leuk.
Iedereen is zo droevig en al dat gedoe.
Maar opa komt niet meer terug.
En er is niets wat ik doen kan.
Maar hoe kan hij nu opeens weg zijn.
Naar waar is hij dan?
Ik mis hem enorm en ik zal hem nooit vergeten.
Aanvaarden dat hij weg is, dat doen ze allemaal.
Dus probeer ik het ook maar.
Al begrijp ik het toch niet helemaal.
Ingezonden door
Geplaatst op
24-12-2008
Over dit gedicht
Hoe een (klein) kind de dood van zijn/haar opa ervaart.
Geef uw waardering
Op basis van 25 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood Kinderen Onwetendheid Sterven VerdrietReacties op ‘Hé opa, ben je daar nog?’
-
Ik ken het, en denk nu ok steeds veel meer aan mij lieve grappige leuke opa met zijn klapper tanden. 241001 ik mis je liefste! :'(
Mnonnske - 02-06-2009 om 21:04