over de boog

toen ik kleiner was
stelde ik me een muur voor
een boog die over me heen ligt
bij het idee,
voelde ik me nog kleiner en beschermd
tegen dat duistere 'iets' in de nacht
over de boog
kwamen nog meer lagen
de raarste dingen kwamen tevoorschijn
van reuze vaders tot water ballonnen
niemand, niets, kon binnendringen
in mijn huisje van knuffels en kussens.

nu ik groter ben
durf ik niet meer dan mijn armen
buiten de dekens te leggen
mijn hoofd of mijn tenen, dat is oké
maar mijn benen open en bloot
durf ik niet
in een warme nacht als deze
want als de nacht me aan mijn benen meetrekt
de duisternis in?

die gedachtes zijn nooit verandert
ik zie nu waarom
ik er geen leuk verhaaltje om heen kan maken
dat duistere ding dat de wereld heet
ik kan er niet aan ontsnappen
de lagen zullen me niet altijd kunnen beschermen
ik zal ze er af moeten trekken
laagje voor laagje
om dan de duisternis in te sluipen.