Schipbreuk

tranen van geluk lopen over mijn wangen
het streven naar dit verlangen
heeft mij tot het uiterste gedreven
er pagina's mee volgeschreven

een moment van bezinning
geen spijt, geen verwroeging
toelaten van 't gevoel Zijn
alles wel aanwezig, maar dan verfijnd

verfijnd tot in de leegte van mijn hart
al heeft dit leven mij verhard
het Zijn nam hier de overhand
het schip zo plotseling gestrand

genoten van dit aangezicht
wetende wat de storm heeft aangericht
verdriet gaat plaatsmaken voor compassie
zomaar uit 't niets als complete verrassing

compassie voor mezelf als zijnde vergeving
voelend als een intense beleving
dit was vooral voor anderen bestemd
daardoor steeds opnieuw afgeremd

te geven en leven voor mijn bestaan
begin niet weer van vooraf aan
schipbreuk geleden, nu weer klaar
kijk vooruit en maak dromen waar

om uit te varen naar onbekende plekken
die nu geen gevoel van angst meer wekken
maar trots en vertrouwen diep van binnen
om eindelijk opnieuw te beginnen