ik kan het niet.

ik moet je laten gaan maar ik kan het niet,
steken in me hart en zoveel verdriet
ik weet dat je het niet inziet
de pijn waar ik me doorheen worstel,
het voelt zwaar..bijna niet uit te houden
verstikt gevoel..adem die tekortschiet
hoe je me langzaam geestelijk afmartelt
nog steeds kan ik je niet loslaten
kan niet stoppen met denken,
misschien dat je diep van binnen toch wel van me houd
stiekem wel bij me wilt zijn..
noch doe je nu alsof je me nooit gekend hebt
tranen spreken boekdelen,
gebroken tot me laatste stuk
denkend aan de dag hoe je me achterliet
achter me laten lukt niet
nog steeds rollen er tranen over me wangen als ik aan je denk
veel pijn en verdriet die jij niet ziet.