Rust zacht, oma!

Lieve oma,

Elk pad zijn eigen einde
en erg prettig is dat niet.
Maar als je pad zo slecht wordt
blijf je gewoon niet overeind.
Voor jou is het nu rusten,
voor ons is het verdriet.
Na een strijd, moeizaam gestreden,
ging je heen, niet onverwacht.
Het deed je zeer ons te laten staan,
maar hiermee hebben wij vrede,
omdat je nu kunt rusten gaan.
Maar herinneringen die blijven;
Van het leren schommelen tot aan zitten naast het bed
kijkend naar jou.
We konden praten over alles en je vond het mooi om dingen van me te weten,
waar ik nou eigenlijk allemaal mee bezig was.
Laatste keer dat ik je zag keken we elkaar nog even
strak in de ogen aan.
Ik gaf je een kus en ik zei: “tot de volgende keer, oma”.
Maar die volgende keer is er niet meer geweest.
Dat doet mij veel verdriet, maar het is beter zo.
Je was zo’n sterke vrouw, en zette door tot het einde.
Je geest, die is zo bijzonder en sterk.
Maar je had ook een lichaam, dat anders is.
Die geest bleef vechten tot het laatst aan toe.
Alleen het lichaam, dat werd moe.
Ik heb zoveel respect voor jou, oma!
Ik mis het om je even vast te houden.
Helaas ben je er straks bij veel dingen niet bij.
Maar…
in mijn gedachten was je,
in mijn gedachten ben je,
in mijn gedachten blijf je.
Oma, ik wil je bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan!
Ik heb zo ongelooflijk genoten met jou.
Nu is het jou tijd om te rusten,
rust zacht, lieve oma, ik zal je missen