vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Véél te vroeg
Twee hele lieve mannetjes,
in de bloei van hun leven
Ze konden de wereld nog zoveel geven
Twee onschuldige kinderen
die niks hebben misdaan
Zijn op een abrupte manier,
zonder dat zelf te willen uit het leven moeten gaan.
Hoe onbeschrijfelijk is het verdriet
Het ongeloof dit kan gewoon niet.
Twee lieve, kleine witte duiven.
Die nog niet klaar waren om het leven uit te wuiven.
Op de dag dat jullie, (naam kindjes),afscheid gaat plaatsvinden.
Laat ik twee witte duiven los om jullie de weg te laten vinden.
Dat is mijn manier om te zeggen,
(naam kindjes), rust zacht en een laatste groet.
Niet omdat ik het wil, maar omdat het moet.
Reacties op ‘Véél te vroeg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!