Miskraam

Het kwam eigenlijk niet in onze kraam te pas,
we hoorden je reeds lachen, huilen en praten,
en hoewel we wisten dat het slechts een verwachting was,
konden we deze gedachten niet laten varen.

We hebben samen onze dromen gedroomd,
over wat jij voor ons zou gaan betekenen,
en voordat het licht van je leven werd gedoofd,
werd ons het geluk van de hoop gegeven.

Nu is het zover dat jij er niet meer bent,
de dood heeft jou het leven benomen.
Eigenlijk hebben we elkaar nauwelijks gekend,
we hebben zelfs geen afscheid genomen.

We hadden je zo graag eens vastgepakt,
je tere lichaam liefdevol gekoesterd,
aan een, nu van pijn verwrongen hart,
waarin smart en verdriet is gekluisterd.

Slechts in herinnering leef je nu nog voort,
waarschijnlijk zullen we het niet meer vergeten.
we zwijgen, we zijn stil en zeggen geen woord
omdat we door smart zijn opengereten.

Veelal dragen we ons verdriet in eenzaamheid
omdat we door bijna geen mens worden begrepen,
we weten en sluiten ons aan bij wat die psalm belijdt,
dat alles in Gods boek al is geschreven.