Verkracht

Je hebt me aangetast
vernederd
tot in het diepst van mijn bestaan
verminkt.

Soms zie ik het voor me
dat afschuwelijke moment
maar ik wil het niet weer zien
ik verdring het uit mijn leven.

Ik bouw een scherm om me heen
om mezelf te beschermen
een koude hardvochtige muur
om mijn leven.

Niemand dringt tot me door
ik wil het ook niet meer
ik voel me koud,
eenzaam,
onbegrepen.

Mijn levensgordijnen
schuif ik niet meer open
maar juist daardoor
mis ik warmte en liefde.

Ik schrik wanneer mensen
me plotseling benaderen
onverwachts
naast me staan.

Ik leef
mijn leven
geïsoleerd
bang
moe
koud.

Ik schreeuw om liefde
om warmte en geborgenheid.
Wie is er
die zonder dat ik wat zeg
me werkelijk begrijpt?