vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sonnet: Tweede bel in zandlanden:
Huilende wind in de stilte ervoor,
De stad was daarginds, waar het donkerder was,
De man maakte voort en versnelde zijn pas,
Vliegend zand deed hem stoppen en daardoor,
Geraakte hij zijn richting kwijt,
De man stak zijn hand, een afwerend gebaar,
Beantwoord met een flapperend gewaad en wapperend haar,
De man hoorde niets, had geen besef van tijd,
Hoelang hij al stapte, zocht naar een onderkomen,
Blind in de zandstorm, doof in de wind,
Niets dat de storm kon intomen,
De man huilde, als een geboren kind,
En is in de zandlanden omgekomen
Ingezonden door
Geplaatst op
30-12-2008
Over dit gedicht
.
Geef uw waardering
Op basis van 19 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Minus Woestijn ZandlandenReacties op ‘Sonnet: Tweede bel in zandlanden:’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!