vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
vuur en vlam
Vuur en vlam
en daar stond ik in vuur en vlam
het was mijn spetter waardoor het kwam
maanden, jaren waren we elkaar kwijt
nu tot mijn grote spijt
maar we voelen weer als samen 1
hoe kan het dat het toen opeens verdween
nu voelt het zo warm en goed
helemaal omdat het ons samen nu zo goed doet
opgaan in elkaars lichamen
nergens voor schamen
meer durven zeggen wat je lekker vind
ik voel me net weer een klein kind
puberachtig sta ik weer in vuur en vlam
ik overtuigt dat dat nooit meer kwam
kan weer zo genieten van mijn spetter
waarom vond ik het toch soms zo`n etter
Reacties op ‘vuur en vlam’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!