zo verwarrend
ik snap het.
ik snap het.
ik snap het.
wauw..
ik snap het.
je gaat snel
en dat maakt niet uit
doe wat je wilt
ik vind alles geweldig
maar
ik
probeer er in mee te gaan.
en dat gaat er mis
ik ga snel met je mee.
ik wil je niet teleurstellen
dat is het probleem.
dat is MIJN probleem.
ik vind je leuk.
leuk van lachen,
leuk van gekheid,
leuk van verliefd leuk.
ik voel me veilig
en dat lijkt klein
maar dat is groot
voor mij.
dat vind ik moeilijk,
me veilig voelen.
in jou armen..
voel ik me..
zo van:
'' Ik kan nu alles en iedereen aan,
de wereld is van mij! ''
ik wil je mijn gedachtes laten lezen,
zo graag.
als ik weer ruik hoe je toen rook,
verschijnt er een lach op mijn gezicht.
en daar schrik ik van.
soms laat je me schrikken,
en dan
kan ik even niet meer helder denken.
en dat is een klein deeltje
wat nu op zijn plaats ligt in mijn hoofd.
van zoiets kleins zal ik niet chagrijnig worden.
mijn hoofd heeft echt wel wat meer nodig om..
om
om, te ontploffen.
zoals die doet op momenten, als deze.
Reacties op ‘zo verwarrend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!