vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De dronkaard
Zintuigen zo goed als verdoofd.
Lichte turbulentie in mijn hoofd.
Ik ken geen wetten of grenzen,
mijn pad word niet meer belemmert door andere mensen.
Het is enkel mijn evenwicht, waarvoor ik zwicht.
Door de knieeen gaan, met mijn beide ogen dicht.
Reacties op ‘De dronkaard’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!