1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Een nieuwe start

Stil, alleen en verloren…
Je schreeuwt van binnen, maar niemand kan je horen.
Jezelf opsluiten in je kamer, jezelf beschadigen, en huilen van verdriet,
Er is toch niemand die je ziet.
Je pakt een mes, zet het in je arm,
You go girl! Go self harm!

Rood is de kleur van bloed,
Als je bloed ziet, dan doe je het goed.
Door gaan tot het bot, heerlijk! Wat een genot!
Het bloed druipt op de grond, je wilt schreeuwen,
Maar je houd je mond.

Een meisje in de spiegel, een meisje dat ik niet ken,
Bleek met tranen in haar ogen, dit is dus wat ik geworden ben
Vroeger was dat heel anders dan nu, toen was ik vrolijk, en continu.
Ik fluister tegen mezelf dat ik liever niet wil leven, ik haat mezelf het meest,
Ik heb geen zelfwaardering, was ik er maar nooit geweest’.
Hoe het is gekomen blijft altijd een vraag,
Het antwoord daar zal ik nooit achter komen, maar dat hoor ik graag.

Van binnen voel je je verrot,
Je reageert het af op je lichaam,
Je maakt het kapot!
Vergeet je zorgen, pak een mes
Snij in je armen, en leer jezelf de les

Door het snijden voel je je even weer goed,
Je innerlijke pijn wordt meegevoerd naar buiten,
Samen met het bloed.
Eindelijk het gevoel dat alles wordt vergeven,
Helaas duurt dat maar heel even.

Tot op de dag van vandaag ken ik het gevoel,
Als je ook zou snijden, dan weet je wat ik bedoel.
Dit mag niet meer gebeuren,
Tenslotte gaan er mensen aan je kop zeuren.
Het snijden wordt alleen maar erger,
Mensen geven je bijnaampjes zoals emo, en aandachtstrekker.
Dit is natuurlijk iets wat je niet wil,
Dus zet je gedachte even stil.
Stil om te denken wat je net hebt gedaan,
Je moet er nog even tegen aan.

Je lichaam moet nog zoveel voor je doen,
Het geen wat je het meest haat is dan het zomerseizoen.
Geen lange mouwen meer om je achter te verschuilen,
Het is echt om te huilen.

Maar als je kijkt naar je littekens, en lelijke plekken,
Dan moet het toch een gedachte opwekken?

Dit gaat niet langer zo meer,
Ik moet stoppen, ik zeg het elke keer weer.
Ik wil stoppen met het snijden, en de gedachte eraan,
Ik wil gewoon dat mijn leven normaal kan verder gaan.

Wat ik me toch afvraag is hoe het is als ik er niet meer zou zijn,
Maar dan doe ik mijn familie veel verdriet en pijn.
Dat doe ik ze niet aan, maar toch wil ik graag gaan.
Leg dat touw maar vast klaar,
Want geloof me, het wordt nog heel zwaar.
Zwaar om voor het juiste te kiezen,
Maar wat ik toch echt niet wil, is mijn familie verliezen.

Het enigste obstakel zijn mijn vrienden en familie,
Dat ligt nu in de weg.
Waren hun er niet geweest,
Dan was ik nu allang een geest.
Een geest, dat ronddwaalde door de bossen,
in de hoop dat het zichzelf zou oplossen.

Dit alles raakt me echt in mijn hart,
Daarom ben ik klaar voor een nieuwe start.
Een start zonder depressie en snijden,
Dat valt hoop ik te vermijden.

Dat gaat me vast wel lukken!
Ik ben ervan overtuigd.
Het leven ligt nu niet meer aan stukken.
Ik ben weer helemaal opgetuigd!

Klaar voor een nieuwe start,
met m’n hand op het hart
Klaar om de boel opnieuw te verkennen,
klaar om het nieuwe leven toe te rennen.
Dit word de beste start van mijn leven,
Hopelijk na hoe ik heb gedaan kan iedereen mij weer vergeven.
Ik ren het leven tegemoet,
ik weet zeker, het komt weer helemaal goed!

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Vertelt iets over mezelf ;)

Geef uw waardering

Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Angst Automulitatie Depressie Verdiret Zelfmoord

Reacties op ‘Een nieuwe start’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Een nieuwe start